Po  Warcrafcie III spodziewałem się wiele. Po wielogodzinnych zmaganiach z okazało się, że nowe dziecko
Blizzarda przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że
Warcraft III to najlepsza strategia od czasów Starcrafta. Niezwykle miodna, z niesłychanie wciągającą fabułą i przepiękną grafiką, nadal trzyma mnie przed monitorem i daje zapomnieć o całym Bożym świecie. Serdecznie zapraszam do gorącej recenzji, która ukaże wszystkie pozytywy nowego
Warcrafta.



Grę rozpoczynamy swoistym tutorialem, podczas którego zapoznajemy się z rasą Orków. Pierwsze wrażenie jest naprawdę piorunujące. Przepiękna, bajeczna grafika daje ukojenie oczom. Dbałość o szczegóły i animacja postaci to czysta perfekcja. Porzucę jednak na razie kwestię grafiki, by zająć się innymi aspektami gry. Podczas pierwszej misji otrzymamy dokładne wyjaśnienia dotyczące poruszania się jednostkami i walki oraz - w kolejnych – na temat zbierania surowców, tworzenia armii i rozbudowy swojej bazy. Doświadczonym graczom, obytym z grami RTS, oswojenie się z
Warcraftem nie powinno sprawiać najmniejszych problemów, gdyż nie odbiega on specjalnie od ogólnie przyjętych schematów. Często sukces w grze gwarantuje dobre wykorzystanie surowców (są nimi złoto i drewno) oraz przemyślane i szybkie ataki na przeciwnika.

Po ukończeniu tutorialu możemy przystąpić do kampanii Ludzi. Obejmuje ona osiem misji, tak samo jak wszystkie kampanie innych ras. Profil czekających nas zadań jest bardzo szeroki. Jedną z pierwszych misji ludzi okazuje się np. wyeliminowanie kapłana Orków, który poprzez rytualny mord chce sprowadzić do siebie demony na posługę. Tworząc armię i wyruszając na owego szaleńca, spotykamy się po drodze z garstką krasnoludów, które oferują nam współpracę oraz nagrodę pieniężną za poskromienie smoka i zdobycie jego serca! Często - mając już określony cel misji - spotkamy się także z zadaniami pobocznymi (które nie koniecznie musimy wypełnić), dodatkowo urozmaicającymi rozgrywkę. Mowa na przykład o tej, podczas której główny bohater ludzi, Arthas, musi jak najszybciej pozabijać mieszkańców swojego miasta, którzy niedługo zamienią się krwiożercze zombie. Dodatkowym utrudnieniem jest pewien nieśmiertelny demon, pożerający dusze wyżej wymienionych, czemu my mamy zapobiec. Doprawdy z tak ciekawymi zadaniami nie spotkałem się od bardzo dawna. Autorzy ruszyli głową przy ich tworzeniu. Są i typowe RTSowe misje polegające na zniszczeniu wszystkich jednostek i budowli przeciwnika czy też przetrwaniu trzydziestominutowych ataków wroga, oraz bardziej oryginalne – te, o których już mówiłem, i wiele więcej.